نماینده تلاش دارد که تحولات پس از انقلاب شکوهمند اسلامی را در حوزه های گوناگون سیاسی و امنیتی به بحث بنشیند . در اولین گام می کوشیم تا رخداد ها و تحولات کردستان پس از انقلاب اسلامی را به صورت روزانه و از روزی که این بحران آغاز شد ، ادامه یافت و به پایان رسید بررسی کنیم .

امیدواریم بتوانیم گامی هر چند کوچک در بازخوانی تاریخ انقلاب و اثبات مظلومیت انقلاب شکوهمند اسلامی که از اولین روز پیروزی گرفتار جدایی طلبان و حمایت های بین المللی ابرقدرت ها از آنان شد برداشته باشیم .

شاید برای تعدادی از دوستان و مخاطبان بزرگوار این نوشتار سوال باشد که در شرایط کنونی چه الزام ونیازی به پرداختن به تاریخ کردستان احساس می شود ؟ که این سوال را می توان از منظرهای مختلفی به بررسی نشست و به آن پاسخ گفت . 

آن چه که در این مجال ضروری است بدان پرداخته شود ضرورت بازخوانی تاریخ انقلاب اسلامی است . رهبر معظم انقلاب ۶ خرداد ماه سال گذشته طی سخنانی در دانشگاه امام حسین (ع) اظهار داشتند : تاریخ انقلاب را بدانید. این انقلاب مثل خیلی از حرفهای دیگری که در دنیا معمول است، صِرف ادعا نیست؛ یک دامنه‌ی وسیعی از تجربه و عمل در مقابل آن است. این انقلاب آزموده است، تجربه‌شده است. این حرفها، حرفهائی است که در میدان عمل، صدق خود را ثابت کرده است. اگر امام عزیز ما به ما یاد میداد که به خدا توکل کنیم، اعتماد کنیم، حسن ظن داشته باشیم، تلاش کنیم، و میگفت اگر این کار را بکنید، پیروز خواهید شد، این اتفاق افتاد؛ همچنان که در صدر اسلام اتفاق افتاد؛ که امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) در نهج‌البلاغه فرمود: «فلمّا رأی اللّه صدقنا انزل بعدوّنا الکبت و انزل علینا النّصر». این ملت صدق خود را نشان داد، راستگوئی خود را نشان داد؛ وارد میدان شد و در میدان عمل، این فکر و این اندیشه و این مبانی نظری تجربه شد. این را باید شما در تاریخ انقلاب ببینید.

آن چه از فرمایشات آیت الله خامنه ای می توان استنباط کرد این واقعیت بسیار مهم است که باید برای فهم داشته ها به تاریخ انقلاب مراجعه کرد تاریخی که پر است از نشانه ها ؛ از نشانه های مظلومیت تا نمادهای اقتدار و عظمت یک ملت در برابر دشمنان .

کردستان را شاید بتوان نقطه عزیمتی دانست برای دو مقوله ای که ذکر آن رفت . جمهوری اسلامی هم در کردستان مظلوم واقع شد و هم اقتدار و قدرت خود را به جهانیان نشان داد. امروز با گذشت بیش از سه دهه از پیروزی انقلاب تاریخ کردستان پس از انقلاب مرور نشده است . کسی نمی داند که در آن برهه تاریخی و در آن خطه از سرزمین کهن ایران چه گذشت و این ندانستن زمینه ساز آن شده که دشمنان انقلاب و ایران برای ما تاریخ سازی کنند ...روزی به بهانه قومیت ها و روزی دیگر به بهانه مذاهب و ...

اگر ما تاریخ مظلومیت و اقتدار خود را در کردستان سرافراز مرور نکنیم و نگوئیم که فرزندان معنوی حضرت روح الله برای آزادی و سرافرازی این خطه چه ها که نکشیدند فردا روزی شرمنده تاریخ خواهیم شد ...شرمنده از آن روی که قلم به دستان مزدور اجانب تاریخ را خواهند نوشت و به دربار افاعنه تقدیم خواهند نمود و بسیار سخت است تاریخی که نوشته شده است را تغییر داد مگر آن که واقعیت ها و حقیقت ها را آن گونه که هست مرور و به مردم ارائه کرد تا کسی را یارای تحریف نباشد ...

از این رو است که ما ضرورت مرور تاریخ انقلاب به صورت عام و تاریخ کردستان پس از انقلاب به صورت خاص را احساس کرده و بر آن استمرار داریم و امیدواریم که این تلاش مختصر مورد رضایت حضرت حق قرار گرفته و روح ملکوتی امام خمینی را شاد نماید ...انشاء الله 

۷ فروردین ۱۳۵۸

آخرین آمار کشته ها و مجروحان به گزارش کیهان

کیهان امروز گزارش داد : از آغاز درگيري تاكنون ۵۰۰ نفر زخمي و بيش از ۱۰۰ نفر كشته شده‏اند كه ۲۸۰ تن از مجروحان در بيمارستانهاي سنندج بستري هستند. خبرنگار كيهان از كرمانشاه نيز گزارش داد كه ۱۷۴ تن از مجروحان سنندج به بيمارستانهاي اين شهر انتقال يافته‌اند و از اين ميان ۶۲ نفر براي جراحي به تهران اعزام شدند. (۱)

وزير كشور: تحريك چند نفر واقعه سنندج را بوجود آورد

احمد صدر حاج سيد جوادي وزير كشور درمورد وقايع و مسايل كردستان در يك مصاحبه تلويزيوني در مركز سنندج شركت كرد.

وي در مورد نتيجه مذاكرات با گروههاي مختلف و توافقهايي كه صورت گرفته است، گفت: پس از بررسي سه روزه نسبت به قضاياي سنندج كه مورد تاسف است و مخصوصاً آيت‌الله طالقاني به شدت از آن متاثر شدند، از مجروحين در بيمارستان ديدار شد و كليه مسايل بررسي گرديد.

بازداشتی ها بدون قید و شرط آزاد می شوند

حاج سيد جوادي گفت: با مذاكراتي كه با گروههاي مختلف سياسي شد به اين نتيجه رسيديم كه بايستي آرامش در منطقه برقرار شود و كشتاري ديگر پيش نيايد دولت مركزي از اين واقعه مطلع نبود و تمايلي نسبت به بوجود آمدن حادثه نداشت. پس از مذاكرات كه بيش از ۲۴ساعت به طول انجاميد، از نظر آزادي افرادي كه در پادگان بازداشت شده بودند به نتيجه رسيديم و قرار شد بدون قيد و شرط آزاد گردند.

مصوبات هیئت در کردستان

 وزیر کشور ادامه داد : بعد همه مسايلي كه پيش آمده بود با حسن نيت گروهها از راه گفتگو بتدريج حل شد و يا در جريان حل است. ماموران دولت (معاون استانداري) مسوول حل و فصل مسايل هستند و صورت مجلسي به امضاي آقايان جهت حفظ امنيت شهر و آرامش شهر رسيد. يك هيات ۵ نفري انتخاب شدند كه حداكثر ظرف يك يا دو هفته بتوانند انتخاباتي در سطح شهر انجام دهند كه تمام مردم سنندج در آن شركت داشته باشند و نمايندگان واقعي خود را (۱۱ نفر) انتخاب كنند. اين عده پس از انتخاب شورايي تشكيل مي‏دهند و امنيت شهر و مسايل آن را زير نظر خواهند داشت آئين نامه‌اي تدوين شد كه انتخابات اين عده به چه صورت باشد و آئين‌نامه از طرف من (وزير كشور) و آقاي دكتر يونسي (استاندار جديد كردستان) امضا شد و در اختيار اعضاي هيات نظارت قرار گرفت.

موضع دولت موقت در قبال تحولات کردستان / تصمیم در تهران اتخاذ می شود

حاج سید جوادی گفت :  در مورد موضع دولت در قبال خواست‌هاي مردم كردستان و اين‌كه چه تصميماتي در اين مورد اتخاذ شده است گفت: آقايان طالقاني، بهشتي، رفسنجاني حضور داشتند و شيخ عزالدين رهبر ملي و مذهبي خلق كرد نيز به نمايندگي از طرف تمام اهالي كردستان شركت داشتند. خواستهاي كردها را كه ضمن نوشته اي تدوين شده بود به ما دادند. روي آن مذاكراتي صورت گرفت كه البته تصميم نهايي با هيات دولت خواهد بود. ما اين خواست ها را به تهران خواهيم برد. با هيات دولت درميان مي‏گذاريم، و تصميم قاطع در اين باره گرفته خواهد شد و اين تصميم بعداً ابلاغ مي‏شود.

حسن تفاهم بر روی سخنان عزالدین حسینی!

وزير كشور گفت: آقاي شيخ عزالدين حسيني مطالبي را مطرح كردند و ما روي آنها بحث كرديم كه حسن تفاهم كامل برقرار بود.مسايلي كه مطرح شد از مشكلات اين منطقه بود كه سال ها به آن توجه نكرده بودند ما ديديم همين مسايلي هستند كه سال ها روي آنها مذاكره كرده‏ايم و خود به دولت‌هاي وقت و رژيم استبداد ايراد مي‏گرفتيم كه چرا چنين مسايلي هست و چرا حل نمي شود.

وزير كشور افزود: الحمدالله مسائل حل مي‏شود و همچنان هيات دولت كه خود از مبارزين انقلاب هستند  قطعاً با خواست‏هاي مردم كردستان موافقند و تصميمات لازم اتخاذ خواهد شد وي در خصوص وضع شهرباني و ژاندارمري كردستان گفت: روي شهرباني و ژاندارمري مثل ساير نقاط كشور به استثناي چند شهر كه حساسيتي در مورد آن داشتند به آن صورت سابق است. و افرادي كه بين مردم آن‌قدر ناراحتي بوجود نياورده‏اند به همان صورت باقي خواهند ماند. به اضافه اينكه دولت تصميم داشت وابلاغ هم كرده هر جا اگر نيروريي كم داشته باشند از بين پاسداران انتخاب خواهند كرد و به پاسبان‌ها و ژاندارم هاي سابق كمك مي‏كنند. در اين منطقه و شهرهايي كه نسبت به شهرباني يا ژاندارمري حساسيت‏هايي وجود دارد از اهالي و پاسداران انقلاب استفاده مي‏شود و تحت نظر شوراهاي شهر اين گونه دستگاه هاي نظامي اداره مي‏شوند.

وزير كشور در يك مصاحبه ديگر درمورد علت بروز وقايع سنندج گفت: تحريك چند نفر، واقعه اسف‌بار سنندج را بوجود آورده است وي حاضر نشد از كسي نام ببرد اما گفت اين عده از رهبران كردها نيستند.(۲)

پی نوشت

۱-کیهان ، ۷ فروردین ۱۳۵۸

۲-کیهان ، ۷ فروردین ۱۳۵۸ ، يكي از ادعاهايي كه قلم هاي متعلق به جداشدگان از قافله انقلاب در سال هاي پس از دوم خرداد ۱۳۷۶ طرح كردند، «عدم تحمل مخالفان و گرايش حذفي نسبت به گروه هاي سياسي مختلف» و معرفي جمهوري اسلامي به عنوان عامل كشيده شدن آن ها به عناد بود.

اگر به واقعيات آن دوران باز گرديم، بلادرنگ درمي يابيم، اولين كساني كه چنين گروه هايي را تحمل نكردند، توده مردم بودند. مردم از ميان الگوهاي مبارزه و گزينش نوع حكومت، راه امام خميني(ره) را برگزيده بودند و بعد از آن همه جانفشاني، نمي پذيرفتند كه چيزي جز آنچه خواسته بودند، تحقق يابد. با همه اين ها باني روندي كه به حذف برخي از مخالفان منتهي شد، رفتار خودشان بود.

اولين جمعي كه ساز ناهمراهي با مردم را نواختند، گروه هاي چپ گرا اعم از «كمونيست» و «التقاطي» بودند.

 درست از فرداي پيروزي انقلاب اسلامي يعني روز ۲۳ بهمن ماه، زماني كه جوانان مسلمان، پاسگاه شهرباني شهر «گنبد» را فتح كردند، گروهك كمونيستي چريك هاي فدايي خلق با ايجاد فضاي ضد شيعي و قوميت گرايانه بر ضد حكومت نوپاي انقلاب اسلامي در ميان برادران تركمن، كار را به جايي رساند كه جوانان مسلمان، اين پاسگاه را به هواداران گروه كمونيستي مذكور تحويل دادند. اين گروه پس از آشكار شدن اولين نشانه هاي سقوط رژيم در روزهاي ۲۱ و ۲۲ بهمن ۱۳۵۷، با احداث سنگرهاي مستقل و تشكيل ستادهايي در دانشگاه در تهران و شهرهاي ديگر نيز جذب هوادار را با عنوان هايي مثل «آموزش نظامي» به مردم آغاز كردند.

 آن ها در حالي كه از سوي صدا و سيماي انقلاب و روزنامه ها و مجله ها مورد حمايت تبليغاتي قرار داشتند، خود را به عنوان «پيشتاز خلق» معرفي مي كردند، اما در زمان مصاحبه صورت خود را از خلق مي پوشاندند!

«نيروي پيشتاز خلق» به مردم نمي گفت كه شيوه مبارزاتي اش در سال ۱۳۵۳ شكست خورده و تنها انقلاب اسلامي به رهبري امام خميني(ره) بوده كه امكان فعاليت مجدد اين گروهك و ده ها گروهك مسلح ديگر مثل سازمان مجاهدين خلق (گروهك تروريستي منافقين) و... را فراهم كرده است . آنان با ادعاي پذيرش رهبري امام خميني مخالفت خود با هدف اصلي ملت يعني شكل گيري جمهوري اسلامي را تا زمان مناسب يعني پيروزي انقلاب پنهان كردند.

روز ۲۴ بهمن ۱۳۵۷ سازمان چريك هاي فدايي خلق در اطلاعيه اي به صراحت خواستار «انحلال ارتش» شد. طرح اين خواسته در كنار خواسته ديگري با عنوان «آزادي هاي فرهنگي و قومي خلق هاي ايران» در اين اطلاعيه، از حوادث در شرف تكوين ديگري خبر مي داد كه اولين نشانه هاي آن در حال ظاهر شدن بود.

 در فرداي پيروزي انقلاب اسلامي يعني روز ۲۳ بهمن ماه، گروهك تجزيه طلب حزب دموكرات كردستان ايران به سركردگي عبدالرحمن قاسملو و نيز يك «ماموستا»ي داراي سابقه وابستگي به رژيم شاهنشاهي به نام عزالدين حسيني، رهبري محاصره و سپس غارت سلاح هاي پادگان ارتش در مهاباد را به دست گرفت.

از همان آغازين روزهاي پس از سقوط رژيم سلطنت، اين گونه تحركات «تجزيه طلبانه» از حمايت تبليغاتي روزنامه هاي كثيرالانتشار به جامانده از رژيم سابق يعني كيهان، اطلاعات، آيندگان پيغام امروز و هفته نامه هايي مثل تهران مصور، آسياي جوان، اميد ايران و... برخوردار بود.

 روزنامه آيندگان با تيترهايي مثل «خود مختاري براي كردستان، دموكراسي براي ايران» و چاپ مقاله رضا براهني عضو كانون نويسندگان ايران با ادعاي كشتار مردم كردستان به دست ارتش نوپاي جمهوري اسلامي، اين حركت را سردمداري مي كرد.

 آيندگان چند ماه بعد، با آشكار شدن روابطش با رژيم صهيونيستي، به دست ملت تعطيل شد. نقش بستن عبارت «كردها خودمختاري مي خواهند» در تيتر بزرگ روزنامه «اطلاعات» اول اسفند ۱۳۵۷ نيز همين خط تبليغاتي را جلوه گر مي ساخت.

روزنامه كيهان نيز كه زمام آن در دست رحمان هاتفي (عضو برجسته حزب توده) و نويسندگان ديگري مثل فريدون گيلاني ( به ظاهر كمونيست، اما طرفدار رئيس جمهور شدن علي شايگان)، جلال سرافراز و... بود، همان خط مشي را دنبال مي كردو براي نمونه، كيهان در ۱۳ اسفند ۱۳۵۷ تيتر بزرگ خود را به اين رجزخواني عبدالرحمان قاسملو سركرده حزب تجزيه طلب دموكرات كردستان اختصاص داده بود كه «به كسي اجازه دخالت در امور كردستان را نمي دهيم»

در اين روزها فعاليت گروه هايي مثل چريك هاي فدايي خلق و سازمان مجاهدين خلق گاهي تحت عناوين «جعلي» صورت مي گرفت. روز ۲۶ بهمن ۱۳۵۷ بيانيه اي از سوي يك گروه با هويت مجهول و با عنوان «پرسنل انقلابي نيروهاي مسلح» در اجتماع هواداران گروه هاي چپ و التقاطي در «دانشگاه صنعتي شريف» قرائت شد كه در آن با تكرار خواسته «انحلال ارتش» تاكيد شده بود: براي «سازماندهي و شكل بندي ارتش ملي» بايستي از «دستاوردهاي سازمان هاي مسلح پيشتاز مثل چريك هاي فدايي خلق و مجاهدين خلق» كمك گرفته شود.

اين خواسته غيرمنطقي در ديدار گروهي از دانشگاهيان با امام خميني(ره) در روز ۲۷ بهمن هم مطرح شد، اما امام ناصحانه از اين افراد خواستند كه به اصلاح تدريجي ارتش تن بدهند و از اصرار بر خواسته «انحلال» آن دست بردارند. در آن زمان سرلشكر محمدولي قرني (اولين رئيس ستاد مشترك ارتش پس از انقلاب اسلامي) در نخستين اقدام خود، بازنشستگي اجباري افسران با درجه سرلشكري به بالا را عملي كرده بود و از «به وجود آوردن يك ارتش ملي- اسلامي و داراي هماهنگي كامل با حكومت آينده ايران» سخن مي گفت.

تهديدهاي تجزيه طلبانه هم بعضا با سوء عملكرد افراد اعزامي دولت موقت مهندس بازرگان به مناطق كردنشين شكل حادي به خود گرفته بود. يك هفته پس از پيروزي انقلاب هيئتي به سرپرستي داريوش فروهر و متشكل از افرادي مانند ابراهيم يونسي (داراي سابقه عضويت در احزاب كمونيستي و از مترجمان سكولار) و... به اين مناطق اعزام شد. ولي به جاي تدبيري براي اعمال حاكميت حكومت جديد، به گفته شهيد فضل الله محلاتي سلاح ها را در اختيار افراد ناصالح قرار مي داد. اين اقدام، دامنه تسلط گروه هاي چپ گرا و راست گراي ضد انقلاب را از رهگذر حمله اين تجزيه طلبان به مراكز نظامي و انتظامي توسعه مي بخشيد. رک کیهان ، ۱۶ بهمن ۱۳۹۰، صفحه ۸

در این زمینه گفتنی های فراوان دیگری نیز هست که در آینده بدان خواهیم پرداخت.